Z Beskidem Sądeckim jakoś wciąż nie było mi po drodze, a właściwie nie z całym łańcuchem, ale pasmem Jaworzyny. W styczniu ten stan rzeczy ma się wreszcie zmienić, ponieważ zapuszczam się na weekend do Krynicy Zdrój. Choć początkowo nic nie zapowiada opadów śniegu, to pogoda okazuje się łaskawa i w nocy biały puch spada z nieba niczym noworoczny prezent. Kiedy pogrążam się w głębokim śnie, Pani Zima odkręca również kurek z temperaturą i tak w piątkowy poranek termometry wskazują -20°C. Przygodę czas zacząć!
Około 8:30 pojawiamy na parkingu pod wyciągiem na Jaworzynę Krynicką, gdzie kupujemy bilety na kolejkę. Koszt jazdy w górę wagonikiem wynosi 28zł, ale my jeszcze dorzucamy 10zł, by wejść na platformę widokową na szczycie. W styczniu gondola startuje o 9:00, więc czekamy spokojnie na otwarcie, po czym w nie więcej niż 10 minut dostajemy się na górę.
 |
| Kolej na Jaworzynę Krynicką |
Na szczycie najpierw udajemy się na opłaconą wcześniej platformę widokową, która znajduje się na dachu górnej stacji kolei linowej. Metalowy pomost pozwala na podziwianie panoramy 360°, a przy dzisiejszym ostrym powietrzu jest co obserwować. Spoglądamy nie tylko na ogromne, białe Tatry, ale także na Beskid Sądecki, Niski, czy nie tak odległe Bieszczady. Sam wierzchołek o wysokości 1114m n.p.m. nie jest szczególnie widokowy, więc bardzo polecam skorzystanie z platformy.
 |
| Szczyt i górna stacja kolei |
 |
| Tatry |
 |
| Beskid Sądecki |
 |
| Beskid Niski i w oddali Bieszczady |
 |
| Platforma widokowa |
Niebawem opuszczamy gwarny i tłoczny od narciarzy wierzchołek, i udajemy się szlakiem zielonym do schroniska PTTK Jaworzyna Krynicka, oddalonego o kwadrans drogi od szczytu. Budynek usytuowany jest na północnym zboczu góry w zacisznym miejscu, a jego spore rozmiary pozwalają na nocleg aż 50 osób. Duża jadalnia również pomieści wielu wędrowców, więc to idealne miejsce na złapanie oddechu podczas wędrówki. Ponieważ my nie zdążyliśmy się jeszcze zmęczyć, to odwiedzamy schronisko z czystej ciekawości, po czym wracamy do rozstaju pod Jaworzyną.
 |
| Schronisko |
Naszym kolejnym celem jest Bacówka nad Wierchomlą, oddalona o około 5 kilometrów. Obieramy zatem szlak czerwony, który najpierw doprowadzi nas na Runek. Szlak pokrywa niewielka warstwa śniegu, a szeroka droga wiedzie z niewielkimi przewyższeniami. Trasa jest kompletnie niemęcząca, ale niestety cały czas przebiega lasem. Dopiero na szczycie Runek odsłania się przed nami pasmo Tatr, a wędrówka grzbietem wprowadza nieco świeżości.
 |
| Szlak prowadzi lasem |
 |
| Pogoda żyleta! |
 |
| Runek |
Niebawem docieramy do kolejnego rozstaju i opuszczamy Główny Szlak Beskidzki na poczet wariantu niebieskiego. Ścieżka wciąż wiedze lasem, teraz dla odmiany nieco w dół. Ten odcinek dłuży się najbardziej, chociaż kiedy wychodzimy na rozległą, białą polanę, robi się zdecydowanie ładniej. Niedługo docieramy do bacówki, a wyborna pomidorówka daje zastrzyk dodatkowej energii. Schronisko oferuje zróżnicowane noclegi, a jadalnia podzielona na dwie części pomieści sporo turystów. Wewnątrz jest przytulnie, a budynek otacza duża polana z widokiem na Tatry. Bardzo przypada mi to miejsce do gustu, jest klimatycznie 😊
 |
| Rozstaj szlaków poniżej Runka |
 |
| Polana Gwiaździsta |
 |
| Bacówka nad Wierchomlą |
 |
| Widok na Tatry |
 |
| Jurtostan |
Po odpoczynku czeka nas powrót do rozstaju Czubakówka, ponieważ aktualnie zmierzamy na Słotwiny i nie tak dawno postawioną tam wieżę widokową. To oznacza, że musimy się cofnąć 3 kilometry, by dotrzeć do interesującego nas szlaku. Odcinek mija niespodziewanie szybko, chociaż w przeciwną stronę niesamowicie się dłużył. Niestety szlak niebieski na całej swej rozciągłości prowadzi lasem, a obniżające się z każdą godziną słońce sprawia, że krajobraz niebawem robi się mroczny. Dopiero w okolicy szczytu Bukowinka pojawia się panorama na Beskid Niski, by za moment wyłoniła się przed nami drewniana konstrukcja. Słotwiny to jedna z wielu budowli, oferująca spacer wśród koron drzew i jesteśmy ciekawi, czym się wyróżni od swoich poprzedniczek. Na początku oczywiście konstrukcja robi wrażenie, a dostanie się na samą górę przyprawia o zawrót głowy, jednak na szczycie nie czeka nic zaskakującego. Owszem uświadczycie widoku na Beskid Sądecki i Niski, ale już Tatry są poza zasięgiem. Dodatkowo budowle w Czechach, na Słowacji, czy nawet w rodzimym Świeradowie zwieńczone są spektakularną platformą widokową, natomiast Słotwiny mają niewielki podest na końcu trasy. Kompletnie nie porwała mnie ta atrakcja i jeśli kusi Was jej odwiedzenie to zdecydowanie odradzam wydania 55zł, a w zamian proponuję czeską Stezke Valaska. Tam jest super, tu tylko przeciętnie.
 |
| Bukowinka i widok na Beskid Niski |
 |
| Ścieżka wśród koron drzew |
 |
| Widok na Beskid Sądecki |
 |
| Beskid Niski |
 |
| Miłość nie zaiskrzyła 😉 |
Do samochodu na szczęście pozostaje tylko 2 km marszu szlakiem zielonym, więc nieco zmarznięci i zawiedzeni wracamy na parking u stóp gondoli. Beskid Sądecki mnie dziś nie porwał. Nie wiem, czy to niezdecydowana pora roku, czy długie leśne odcinki, ale Pasmo Radziejowej dużo bardziej przypadło mi do gustu. Bacówka nad Wierchomlą była zdecydowanym liderem trasy, a na zachód słońca polecam platformę widokową na Jaworzynie. Chętnie wrócę w te rejony w letni upalny dzień, by posmakować innego krajobrazu. Może wtedy znajdę na szlaku bardziej pozytywne emocje 😊
A.P.
07.01.2022
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz